Çocukluk hayalimdi! Belki bir filmden, bir romandan, arkadaşlar arasındaki sohbetlerden kalmıştı motorlara atlayıp ülke ülke gezmek fikri. Bir fantaziydi, hayaldi! 40’lı yaşlarımın ortasında küçük bir kalp rahatsızlığı ”eyvah, iş işten geçiyor!” duygusu yaratınca bir büyük motorsiklet almıştım. Bir Chopper, Honda CMX250 Rebel. Sonra farkettim enduro almam gerektiğini ve değiştirdim, Triumph Tiger 800 XRX. İlk yolculuklarımda heyecan yeni yerler görmek, yeni şehirler ziyaret etmek, tarih, kültür, yol ve yolculuğun kendisiydi. Her yolculuk dönüşü hikayelerim hep şehirler, köyler, dağlar, göller yani mekanlar üzerineydi. Sonraki yolculuklarımda insanlardı öncelik, yeni insanlarla tanışmak, onları tanımaktı motivasyonum. Çünkü her biriyle farklı bir duygu, farklı bir düşünce,  etkileşim oluyordu ve zenginleştiğimi hissediyordum. Sanki canlı ruhlarla iletişim kuruyordum ve hepsi kendi renkleriyle bana dokunuyor ve beni boyuyordu. Rusya ve Altay seyahatiyle birlikte bu duygu genişledi, ilk kez St. Petersburg şehrinde farkettim, şehirlerde beni etkiliyordu. İstanbul gibi, Budapeşte gibi, Prag gibi, Riga gibi. Sadece şehirler değil, ulu bir nehir, yüze bir dağ, güzel bir ağaç bende farklı duygular oluşturuyorlardı. Hepsinin bir ruhu, bir rengi vardı ve ben her biriyle iletişim kurarak kendi renklerimi zenginleştiriyordum. Sonraki seyahatlarımda ne yer nede insan öznesel olarak amaç olmaktan çıkmış ama bir tür tinsel deneyim amacım haline gelmişti. Daha çok yer görmek, daha çok kişiyle tanışmak ama her birinin olumlu olumsuz bende bıraktığı izlenim, duygu, renk daha çok ilgimi çekiyordu. Yolculuk bir tür değerli ruhsal tecrübe haline geldi ve ben bunu çok sevdim. 

Rusya Altaylar yolculuğumda, Hermitage müzesinde St. Petersburg, Pazırık Bölümünü ziyaret etmiştim. Tarihte bilinen en eski Türk kurganlarında bulunan arkeolojik eserlerin sergilendiği bölüm. Altın elbiseli adam, Pazırık halısı, Altın elbiseli adamın mumyalanmış atı, arabası, okları, ve diğer ona ait nesneler. Kurgana ait ağaçlar ve beyin ve atının gömülü olduğu dev ağaç tabut burada. Ayrıca bilgi notları o zamana ait yaşam biçimi ve diğer özellikler anlatılıyor. Sadece at değil geyiklere takılan koşum takımları ve benzeri nesnelerde var. Altın elbiseli adamın altın işleme elbisesinden kalanlar, mumyasında bile dikkat çeken vücuduna yaptırmış olduğu dövmeler beni çok etkilemişti. Bu arada Şaman inancı ve şaman yaşam biçimi de özel olarak ilgimi çekmişti ve araştırıyordum sürekli. Altaylarda sürerken bazı tepelerde düzleştirilmiş teraslar, bayrak direği gibi direkler görmüştüm, bazılarında tek tük insanda vardı. Sonra Azeri, Hüseyin, isimli bir arkadaşın cafesinde mola verdiğimde sormuştum o tepelerdeki terasları ve insanları, Şamanlar dediğinde şaşırmış ve etkilenmiştim. Hikayeler anlatmaya başlamıştı, mekanları kötü ruhlardan korumak için, daha çok ruhsal rahatsızlıkları olan insanları iyileştirmek için, şans için şamanlardan mekanı kutsamaları yada tütsülemeleri buna benzer yardım istiyorlarmış. Kendi cafesini ilk açtığında bölgenin ünlü şamanlarındana birini davet etmiş ve yukarı katlarda bir odada dua ettiğinden emin olduğu şamanla bahçede karşılaşınca küçük dilini yuttuğunu anlattı. Sonraki yolculuğunda gözlerim hep tepelerde ve etrafta şamanları aradı. Bir gece Biysk’te tutuğum evi geç kaldığım için ev sahibi başkasına verince pis bir otel odasında kalmıştım, yatak ve yastık kokuyordu ve kendi havlumu üstüne sererek nispeten kokuyu engelleyerek uyumuştum. Çok yorgundum. Gece tuhaf bir rüya gördüm, rüya diyorum çünkü böyle tarif edebiliyorum. Bulunduğum odada tuhaf bir ses duyuyordum, güçlü, sert bir ses kızarak bana bağırıyordu, “neden geldin buraya” yada “neden döndün gibi” ve beni boynumdan yakalamış ve felç etmişti, kafamı çevirip sesin sahibini göremiyordum ancak içimden bir ses karşı koymamı ve direnmemi söylüyordu. Ses çıkaramıyordum, kafamı çeviremiyordum ama vücudumla zorluyordum dönebilmek için ve direniyordum. Ertesi sabah çok güzel bir güne uyandım, günlerdir soğuk yağmur yerini ışıl ışıl bir güne bırakmış ılık bir havada Altay dağlarında, vadilerinde, geçitlerinde, ırmakların üstünden köprüler geçerek yaklaşık 300-400 km çok zevkli bir sürüş olmuştu. Aktash (Aktaş) o günkü son durağımdı ve Rusya daki en uzak nokta, ertesi gün Ulagan, Balık T’yul, Kat’l yarık, gezip bir sonraki gün dönüşe geçecektim. Aktask’ta çok güzel bir uyku uyudum, bir önceki gün ve geceden sonra ilaç gibi geldi. Ertesi sabah 5-6 arası uyanıp, kendimce anlamlar yüklediğim o Pazırık ziyaretini gerçekleştirip artık dönecektim. Atalarımın topraklarında , onların at koşturdukları vadilerde motor sürecek, onların içtiği sulardan içecek, kendi gözlerimle onların manzaralarını görecek ve o havayı soluyacaktım. Gezinin ayrıntılarında yolculuk menüsünde Altaylar başlığı altında bulabilirsiniz ancak o güzelliğin bir anında nedeni bilinmeyen bir şekilde motor altımdan kaydı ve ayağımın üzerinde düşerek ayağımı kırdı. Aylar sonra videoları karıştırırken olaydan bir kaç dakika önce şarjı biten ve kapanan gopro’nun kendiliğinden açılmış ve düşme anını kaydetmiş olduğunu görmek beni sarstı. O videonun çok yavaşlatılmış halini aşağıda izleyebilirsiniz, bu sadece düşme anının yavaşlatılmış hali, düşme anı sonrasında bir iki dakika daha kayıt var. Dikkat ederseniz henüz vücudum yerle temas etmemiş. Kamera ayna kolunda bağlıydı, şarjı bitmiş kamera biraz beklerseniz bir kaç saniyelik çekecek kadar şarj biriktirir ama bir kaç dakika değil. Kopan ayna kolundaki kameranın fiziksel etkiyle çalışmaya başlaması mümkün değil, çünkü gopro session 5 kamera tek tuşludur tuş gömülüdür, içine kuvvet uygulamak gerekir ve tuşa bastıktan en az 3-5 sn sonra kayda başlar. Özetle bu kaydı normal bulmuyorum, bana göre sadece fiziksel bir açıklama yetmez. 27 Ocak 2019’da kazadan yaklaşık 6 ay sonra Youtube kanalımda bu videoyu paylaşmışım ve altına aşağıdaki notu düşmüşüm.

Motorsikletimle yaptığım yolculukların bende evrildiği o tinsel deneyim arayışı, mekan, insan ve doğa ile etkileşim duygusu, Orta Asya kadim kültüründeki Göktanrı ve Şamanizm inancında her şeyin bir ruhu vardır, yeryüzünde her bir ruh birbirine bağlıdır fikri, bu inanma biçimine duyduğum merak ve tüm bu deneyimler sonucu gezilerimi Şaman Yolculuğu, Shaman Ride şeklinde isimlendirmeye karar verdim. Elbette ki kendimi bir şaman olarak isimlendirmiyorum, ancak bu ruh ve duyguyu yolculuklarımda, kişisel yaşamımda, ilişkilerimde hissediyorum.

Çanakkale Ton Tv’de Motorsiklet Evrimi programında Tanser KATKAR ile  motorsikletle seyahat ve gezilerim konulu bir sohbet programına katıldım. 2 Bölüm halinde yayınlanan program aşağıdadır.

Kocaeli Üniversitesi,  Eğitim Fakültesi, Eğitim Bilimleri Bölümü 41380  İzmit/Kocaeli/Türkiye

ismetsahin@gmail.com